Τετάρτη βράδυ η κατάληξη μιας ιδιαίτερα κοπιαστικής μέρας! Ευτυχώς η Φρύνη είχε φτιάξει υπέροχα ζουμερά μπιφτέκια τα οποία ομολογουμένως μου προσέφεραν ένα ευχάριστο γεύμα. Είναι πώς να το πω.. το επιστέγασμα μιας δύσκολης μέρας.
Έβαλα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και άνοιξα την τηλεόραση. Αυτά τα βήματα μάλλον αποτελούν πλέον τετριμμένη διαδικασία! Μάλλον είναι τμήμα της καθημερινής αποσυμπίεσης. Άνοιξα λοιπόν την τηλεόραση ώστε να ξεφύγει λίγο το μυαλό μου. Ξέρετε τώρα, έτοιμη τροφή! Οπότε… τι να δω!!!.. Τι θωρούν τα μάτια μου;;;.. Κάτι τύπους ανά την Ελλάδα να κάνουν λιτανεία ώστε να βρέξει! Άλλοι στις Κυκλάδες, άλλοι στην Πελοπόννησο, άλλοι στη Βόρεια Ελλάδα. Είχαν πάρει κάτι εικόνες παραμάσχαλα, επ’ ώμου… και σουλατσάριζαν ανά τα στενά. Ένας μάλιστα είχε μια εικόνα επάνω σε ένα μηχανάκι!! Ψαλμωδία σε υπερθετικό βαθμό συνόδευε την προσπάθεια! Υψίφωνοι, βαρύτονοι, χοντρόφωνοι.. κλπ.. τύφλα να ‘χει η σκάλα του Μιλάνου!!
Αποσβολωμένος κοιτούσα το γυαλί θαρρώντας πως είχε ανοίξει το τριώδιο Οκτώβρη μήνα!!! Κατέβασα μια δύο μπουκιές από το μπιφτέκι και τις συνόδευσα με μια μεστή γουλιά κρασί.
«Τι κάνει ο άνθρωπος στην απόγνωσή του!!» συλλογίστηκα. «Τι κάνει ο άνθρωπος για να εκμεταλλευτεί την ανάγκη των απεγνωσμένων!!!» συνέχισα την σκέψη μου.
Ελάτε να γίνουμε περίγελος του θεού και της γειτονιάς μπας και μας λυπηθεί και μας καταβρέξει!!
Να μας καταβρέξει τόσο, ώστε να σκορπίσουμε και να κριθεί η λιτανεία επιτυχής!! Διότι μόνο με αυτήν τη λογική, στο δικό μου το μυαλό, θα παρέμβει ο θεός. Προς νουθεσία της κουταμάρας και της πονηριάς. Εμπρός λοιπόν στο δρόμο να λιτανεύσουμε…!
