Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου μια μελέτη για τη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα (δείτε ΕΔΩ). Η εργασία, προσπαθεί να χαρτογραφήσει το μέλλον των ΟΤΑ (οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης) τοποθετώντας παράλληλα τους στόχους που θα πρέπει να επιτευχθούν τα επόμενα έτη.
Θέτει, κατά τη γνώμη μου, καίρια ερωτήματα για την οργάνωση, την αυτονομία, την αποτελεσματικότητα των δήμων σε σχέση με το δημότη.
Εστιάζει σε 14 διαφορετικά πεδία και μάλλον αποτελεί μια καλή αρχή, ένα μπούσουλα, για τη δημοτική διοίκηση (συμπολίτευση και αντιπολίτευση) στα νέα τους καθήκοντα. Οφείλουν όλοι να συνεργαστούν παραμερίζοντας τα μικροπολιτικά συμφέροντα που μαστίζουν το δήμο μας. Οφείλουν να συνεργαστούν και όχι να συγχωνευτούν. Οφείλουν να συνεργαστούν, εάν θέλουν να παράξουν έργο, ώστε να αφήσουμε στα παιδιά μας κάτι εκτός από χρέος και παρακμή.
Να αφήσουμε κάτι, έστω ως πρότυπο νομιμότητας και λογικής, ως επιλογή και όχι ως υποχρέωση! Έστω για μια φορά.. να «..μετρήσουμε» βρε αδερφέ! Να μετρήσουμε τις μπουκιές ως ενήλικες.
Ως ενήλικές και όχι ως λαίμαργο παιδί που τρώει το αγαπημένο του φαγητό και η μάνα του φωνάζει… «..φθάνει παιδί μου φθάνει.. πόσο θες να φας; Θα σκάσεις!».
