Κατηγορία Χρήστος Καλαντζής

Ότι κάνουμε στη φύση το κάνουμε και στους συνανθρώπους μας!

Θαρρούμε πως είμαστε οι εξυπνότεροι και πως μπορούμε να κοροϊδεύουμε! Πως θα μείνουμε για πάντα στο απυρόβλητο! Πως θα ζήσουμε άκοπα! Χωρίς προσπάθεια! Χωρίς σεβασμό! Αναδεικνύοντας την ξετσιπωσιά και όχι την αξιοσύνη!

Παρατηρώ τους απανταχού αιρετούς να μοιράζουν υποσχέσεις και επικλήσεις με το ίδιο πάθος που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα! Τους παρατηρώ να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε δημόσιο όχημα, αυτοκίνητο, πλοίο, αεροπλάνο (πρόσφατα είδα στο facebook κι ένα πυροσβεστικό!) προσπαθώντας να φθάσουν στα σημεία των φυσικών καταστροφών!

Αστειευόμενος μου είπε.. «εσύ δεν θα ψηφίσεις ποτέ "Σπύρο" διότι το μόνο σου επιχείρημα είναι πως βρίσκεται 13 χρόνια στη διακυβέρνηση του δήμου!». Σιωπηλά συμφώνησα ως προς το πρώτο σκέλος της πρότασης του Άκη, το δεύτερο μάλλον δεν έχριζε σχολιασμού, άλλωστε γνωστοί είμαστε! Γνωστοί, όχι φίλοι… διότι, η μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη πραγματοποιείται ενίοτε με ένα τραπέζι. Ξέρετε τώρα.. είναι εκείνα τα τραπέζια που ξεκινάς με ένα μεζέ και λίγο τσίπουρο και καταλήγεις να συνουσιάζεσαι  με παντός είδους θαλασσινά, κρεατικά, λαχανικά και όλα της φύσης τα καλά! Αυτά τα τραπέζια που κάνουν φίλους τους γνωστούς σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς!

Ο Θανάσης λοιπόν, μου περιέγραψε με πολύ μελανά χρώματα τη ζωή του ως καλλιεργητής σουλτανίνας. Μάλιστα, όσο εξελισσόταν η συζήτηση, έπνεε μένεα κατά του ευρώ (νόμισμα). Όταν διαφώνησα ευγενικά μαζί του, ανέφερε με ένταση στη φωνή του, « ..πουλούσα με 500δρχ το κιλό και το roundup είχε 3000 δρχ. Τώρα πουλάω με 80 λεπτά και το roundup έχει 70€ και οι επιδοτήσεις κάθε χρόνο μειώνονται!».
Σκέφτηκα, πως δεν είχε νόημα να αντιπαραβάλλω τον πληθωρισμό που θα είχε το παλιό νόμισμα, το γεγονός ότι οι επιχειρηματικές αποδόσεις (ενός προϊόντος ή υπηρεσίας) του παρελθόντος δεν εγγυώνται τις αποδόσεις του μέλλοντος, την ΚΑΠ ((βλ.Η κοινή γεωργική πολιτική), κλπ….
Ο Θανάσης δεν συζητούσε μαζί μου τη νομισματική πολιτική αλλά μου μετέφερε το άγχος της επιβίωσής του! Της επιβίωσης της οικογένειάς του!

Ο δήμος ως οργανισμός έχει να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις, όπως η περιβαλλοντική αλλαγή, η μείωση των πόρων (φυσικών και οικονομικών),  η αυξημένη απαίτηση για υπηρεσίες, η αυξημένη ανταγωνιστικότητα, η ανάγκη για λογοδοσία κλπ. Θαρρώ πως μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Απαιτείται μεταβολή, μεταβολή από τις προσωποπαγείς στις συνεργατικές διοικήσεις, απαιτείται αλλαγή κουλτούρας, οργανωσιακής κουλτούρας! 

Η Πολιτεία και η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση παρέχουν όλα εκείνα τα ψηφιακά εργαλεία, όπως το παρατηρητήριο περιφερειακών πολιτικών  (σχετ.έρευνα https://regionalpolicymonitor.org/, gov.gr, κλπ), όπου ένας σύγχρονος δήμος μπορεί να αξιοποιήσει, ώστε να δώσει υπεραξία στα έσοδά του, δημιουργώντας δημοσιονομικό χώρο για ευρύτερη κοινωνική πολιτική.