Κατηγορία Κιάτο

Το Δημοψήφισμα

Το φαινόμενο να τίθενται ασήμαντες αποφάσεις σε ψηφοφορία είναι κλασικό σύμπτωμα συλλογικής ψευδο-συμμετοχικότητας. Για να το πούμε πιο απλά… άλλοι λαμβάνουν τις σημαντικές αποφάσεις κι αφήνουν τις ασήμαντες για εμάς, ώστε να νιώθουμε ότι συμμετέχουμε βρε αδερφέ..

Η διοίκηση δείχνει ότι υπάρχει "δημοκρατία" και "συμμετοχή", αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι «φούμαρα». Μπορούμε να αποφασίσουμε αν θα αλλάξει η γραμματοσειρά στις αποφάσεις, αλλά όχι το τι γράφουν.

Ως επί το πλείστον οι ασήμαντες αποφάσεις είναι ασφαλείς!! Αν κάτι πάει στραβά, φταίει η "ψηφοφορία", όχι το άτομο που κρύβεται πίσω της.

Ο Φούρνος

Κάπου εκεί ο μικρός της παρέας μαζί με ‘κάνα δύο φίλους ξεμονάχιασαν την καρέκλα με το σακάκι του πατέρα. Έβαλαν το χέρι γρήγορα γρήγορα στην τσέπη και κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση σε μια κροτίδα κι ένα κουτί σπίρτα. Τα πήραν παράμερα κι άρχισαν να προσομοιώνουν τις κινήσεις που είχαν δει λίγα λεπτά πριν. Ήθελαν κι αυτοί να συμμετάσχουν στη γιορτή της χριστιανοσύνης.  

Το γήπεδο του Πάσχα

Τέτοιες μέρες ήτανε καμιά σαρανταριά χρόνια πριν, τέτοιες μέρες πασχαλινές! Τα σχολεία είχαν παραδώσει τη σκυτάλη στις διακοπές κι εμείς ως μαθητούδια οργανώναμε τις επικείμενες ανδραγαθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.

Η Pisa της ΟΛΜΕ

Ήταν κάμποσα χρόνια πριν όπου ως μαθητής μετέβηκα από την 1η στη2α λυκείου με όλα τα συμπράγκαλά μου. Μάλιστα ετότενες είχαμε αλλάξει θυμάμαι κάμποσους καθηγητές συμπεριλαμβανομένου κι αυτού της φυσικής. Την πρώτη μέρα της χρονιάς ο νέος καθηγητής μας συστήθηκε. Ακολούθως βάλθηκε να μας γνωρίσει ρωτώντας τόσο το όνομά μας όσο και τη δουλειά του πατέρα μας.

25 Μαρτίου 25

25η Μαρτίου 2025. Σηκωθήκαμε από νωρίς. Όσοι μεγαλώνουν παιδία το γνωρίζουν!! Τις αργίες σηκώνεσαι μια ωρίτσα νωρίτερα σε σχέση με τις εργάσιμες. Είναι ο άγραφος κανόνας των νεανίσκων! Μάλλον φροντίζουν να είμαστε σε φόρμα. Σηκωθήκαμε λοιπόν από νωρίς και ετοιμάσαμε…

Ο Χαρταετός

Αρχικά μελετήσαμε την κατάστασή του και άμεσα αρχίσαμε τις εργασίες αποκατάστασης. Ο μικρότερος ξεμπέρδευε την ουρά, ο μεσαίος μπάλωνε με ταινία τις τρύπες και ο μεγαλύτερος, εγώ δηλαδή, επιδιόρθωνε τα ζύγια. Η ώρα περνούσε ευχάριστα και το μυαλό μου ταξίδεψε για ακόμα μια φορά στα παιδικά μου χρόνια….